Het duister dat ons scheidt

Het duister dat ons scheidt

Renate Dorrestein

Samenvatting:

Het boek bestaat uit drie delen: het eerste is geschreven in een 'wij'-perspectief en vertelt de lotgevallen van een groepje kleine kinderen in een Vinex-wijk ergens in Nederland. De sfeer van veilige rust in deze wijk wordt in één keer compleet kapotgemaakt als er een moord wordt gepleegd. Het slachtoffer, een getrouwde man, zou vermoord zijn omdat hij zijn handen niet van een klein meisje af had kunnen houden: haar moeder zou in haar woede over het seksueel misbruik de man gedood hebben.

Het tweede en derde deel worden verteld door de ogen van Loes, het meisje dat slachtoffer zou zijn geweest van dat seksuele geweld. Met haar moeder, die een gevangenisstraf heeft uitgezeten, en twee mannen die al heel lang inwonen bij de moeder van Loes, is ze naar een eilandje aan de rand van de wereld verhuisd, waar ze een nieuw leven willen beginnen. In het derde deel keert Loes terug naar Nederland om daar een studie te gaan volgen. Pas dan achterhaalt ze de schokkende waarheid rondom die moord.

Het duister dat ons scheidt is een verrassend boek over daders en slachtoffers, over opoffering en over waarheid en leugen.

(Bron: http://www.leesadviezen.nl/boek/het-duister-dat-ons-scheidt/ )

Mening:

Ik vind ‘Het duister dat ons scheidt’ geen goed maar zeker ook geen slecht boek. Het verhaal is makkelijk te begrijpen en te lezen, maar daardoor miste ik wel de moeilijkere stukken.

Het boek is opgedeeld in drie gedeelten. Het eerste gedeelte is geschreven in het wij-perspectief en vertelt het verhaal over Loes toen ze 6 jaar oud was. De keuze van het perspectief vond ik leuk, omdat het niet zo vaak voorkomt. Het eerste gedeelte vond ik het wel slechtste gedeelte van het boek, dit omdat het best wel langdradig is. In het tweede gedeelte is Loes 12 jaar oud en in het derde is ze 18 jaar oud. Het tweede gedeelte is, net zoals het derde gedeelte, geschreven in het ik-perspectief. Hierdoor krijg je het verhaal vanuit de ogen van Loes te lezen. In deze gedeelten vertelt Loes ook waarom ze sommige keuzes in het eerste gedeelte, toen ze 6 jaar was, heeft gemaakt. Dit is leuk om te lezen. Ook zit er meer spanning in deze gedeelten, omdat je steeds meer aanwijzingen krijgt over de moord.  Aan het einde van het boek is een verrassende ontknoping. Het nadeel is alleen dat je deze ontknoping te weten krijgt door een heleboel toevalligheden, waardoor het boek minder geloofwaardig wordt.

Ik vond het boek dus wel mooi en ik vond het ook niet erg om te lezen, maar het boek is zeker niet mijn favoriet.  

Ik vind ‘Het duister dat ons scheidt’ een minder mooi boek dan ‘Magnus’ en ‘Het diner’, omdat het verhaal minder spannend is. Ook vind ik de schrijfstijl van ‘Het duister dat ons scheidt’ slechter. Wel heb ik het boek met meer plezier gelezen dan ‘Isabelle’ en ‘Reinaert de Vos’. Daarom komt het duister dat ons scheidt op de 3^e plaats te staan. Mijn top 5 wordt dus:

1. Magnus
2. Het diner
3. Het duister dat ons scheidt
4. Isabelle
5. Reinaert de Vos

Argumentatieopdracht:

‘Het duister dat ons scheidt’ is een prachtig boek!

Wat als je moeder wordt opgepakt wegens moord? Wat als de hele klas je pest? Wat als je op jonge leeftijd seksueel wordt misbruikt?

In het boek ‘het duister dat ons scheidt’ wordt de moeder van de hoofdpersoon, Loes, opgepakt wegens moord. Voor Loes heeft dit veel gevolgen; ze verhuist zelfs naar een ander land om aan het verleden te ontsnappen. Maar sommige dingen lijken anders gegaan dan gedacht...

Het boek is opgedeeld in drie gedeelten. Het eerste gedeelte is minder goed dan het tweede en derde gedeelte, toch is het gedeelte zeker de moeite waard om te lezen. Dit omdat het in het wij-perspectief geschreven is, hierdoor word je op een aparte manier voorgesteld aan de verschillende personages.

Het boek is niet moeilijk geschreven, waardoor iedereen hem zou kunnen lezen. Het is een heerlijk boek om je middag ontspannen mee door te komen. Het verhaal blijft spannend tot het einde, omdat zelfs de hoofdpersoon pas in het laatste hoofdstuk te weten krijgt wat er echt gebeurd is.

Wel gaat het einde gepaard met veel toevalligheden. Maar op het moment zelf heb je dit helemaal niet door, omdat je al het hele boek toewerkt naar de ontknoping. Renate Dorrestein doet dit door heel subtiel aanwijzingen te geven. Een oplettende en precieze lezer kan dus de ontknoping gedeeltelijk voorspellen. Wel zet ze je af en toe op een dwaalspoor waardoor de ontknoping toch verrassend is.

‘Het duister dat ons scheidt’ is dus zeker de moeite waard om een keer te lezen. Genoeg mensen, waaronder ikzelf, vinden het een prachtig boek. En wat verwacht je ook anders van een boek dat is vertaald in het Duits, Frans, Albanees, Spaans, Engels en Italiaans?

Balansverslag vwo 5

Balansverslag

Het afgelopen jaar heb ik voor school vier boeken gelezen: ‘Magnus’, ‘Het diner’, ‘Isabelle’ en ‘Reynaert de Vos’. Dit zijn boeken van niveau 2 en 3. Zelf vind ik dat ik boeken op het goede niveau gelezen heb, omdat ze niet te moeilijk en niet te makkelijk waren. Daarom vond ik het ook erg leuk om de boeken te lezen. Wel heb ik me verbaasd over de manier waarop de boeken worden ingedeeld, omdat ik de boeken van niveau 3 soms makkelijker vond dan die van niveau 2. Door het lezen van deze boeken ben ik niet meer van lezen gaan houden. Ik denk zelfs dat ik af en toe het lezen minder leuk vond, omdat het verplicht was om te doen. Zo vond ik ‘Isabelle’ en ‘Reynaert de Vos’ niet leuk, waardoor ik helemaal geen zin had om die boeken te gaan lezen.

Ik houd voornamelijk van spannende en verrassende boeken. Ik heb niet echt een bepaald onderwerp waarover ik veel boeken lees. Als een boek goed geschreven is en als er spanning in zit, vind ik het vaak al goed. De meeste boeken die ik lees komen uit de genres ‘detective’ en ‘spanning en avontuur’. Mijn leessmaak is daarin niet heel erg veranderd, want een paar jaar geleden hield ik ook al van dat soort boeken. Wel las ik toen meer boeken van andere genres. 

Van de vier boeken die ik voor school heb gelezen vond ik ‘Magnus’ het mooist, omdat het erg goed geschreven is en de verhaallijn niet voorspelbaar is. Hierdoor blijft het boek de hele tijd spannend en wil je absoluut niet stoppen met lezen. Op de tweede plek staat het boek ‘Het diner’. Dit boek vond ik ook goed geschreven en ook de verhaallijn van dit boek was verrassend. Het verhaal zelf vond ik alleen minder mooi dan bij ‘Magnus’, daarom staat hij dus niet op nummer 1.

Ik heb (nog) niet een favoriete schrijver ontdekt, omdat ik van de schrijvers nog maar één boek gelezen heb. Hierdoor kan ik nog niet zeggen of ik een schrijver echt goed vind of niet.  Vooral Arjen Lubach en Herman Koch vond ik goed schrijven, daarom wil ik graag meer boeken van ze lezen.

Of ik in de toekomst meer of minder ga lezen, weet ik nog niet. Ik ben al een tijdje van plan om weer te beginnen met lezen, maar als puntje bij paaltje komt doe ik toch liever wat anders. Ik wil dus wel meer gaan lezen, maar waarschijnlijk lees ik het komende jaar voornamelijk de verplichte boeken voor school. Ik wil weer gaan lezen, omdat het leuk is en omdat het helpt bij het verbeteren van je Nederlands. Dit heb ik ook het afgelopen jaar gemerkt tijdens het lezen. Door de moeilijkere boeken snap ik de moeilijke zinnen beter en heb ik nieuwe woorden geleerd. Ik weet nog niet precies welke boeken ik wil gaan lezen, maar ik wil bijvoorbeeld nog wel een paar boeken van Arjen Lubach en Herman Koch lezen.

Het diner, Herman Koch

Het diner, Herman Koch

Samenvatting

Paul Lohman is vader van Michel en gelukkig getrouwd met Claire Lohman. Hij is de broer van presidentskandidaat Serge Lohman.

Het verhaal begint bij een diner dat Paul en Claire hebben met zijn broer Serge en zijn vrouw Babette in een duur restaurant.

Al snel lopen de spanningen hoog op. Paul en Claire zijn totaal geen types voor een restaurant als dit. Paul ergert zich dood aan de Gerant van het restaurant. Die, door middel van zijn pink, aanwijst waar alle gerechten wel niet vandaan komen en hoe ze zijn gemaakt.

Eerst wordt er gepraat over alledaagse dingen zoals films, vakanties e.d. Maar als Paul na een bezoek aan het toilet terug komt bij de tafel is het mis gegaan. Babette is in huilen uitgebarst en vlucht naar de tuin. Claire volgt Babette om met haar te praten. Serge en Paul blijven alleen over.

Paul gaat ook naar buiten om te kijken waar Claire en Babette zolang blijven. Eenmaal in de tuin voelt Paul een mobieltje afgaan in zijn zak, het mobieltje van zijn zoon. Die middag had hij stiekem in het mobieltje gekeken op zoek naar een filmpje. Voordat zijn zoon zijn mobiel komt halen luistert hij naar de voicemail. Hierop hoort hij zijn vrouw zeggen dat papa van niks weet. Ook ziet hij een filmpje waarin zijn zoon een zwerver mishandelt.

Paul weet niet wat hem overkomt, zijn vrouw en zoon houden iets voor hem achter.

Michel en Rick hebben een zwerver vermoordt, die in een pinhokje lag te slapen. De enige die dit weet is Beau, de geadopteerde zoon van Serge.

Paul en Claire komen achter dit incident na een uitzending van Opsporing Verzocht. De camera’s in het pinhokje hebben alles opgenomen. Op de beelden is niet te herkennen wie de jongens zijn, maar Paul herkent zijn enige kind meteen. Claire lijkt niets te merken, ten minste zo doet ze. Beau heeft een filmpje gemaakt van de gebeurtenis en chanteert Michel en Rick daar nu mee.

Weer aan tafel vertelt Serge dat hij een plan heeft om de toekomst van zijn zoon te beschermen. Hij wil aftreden als toekomstig president. Volgens hem kan Rick er niet mee leven dat hij de dood van een zwerver op zijn geweten heeft. Babette en Claire verklaren Serge voor gek, Paul kan het allemaal niet zo schelen.

Claire vertelt aan Paul dat ze alles in scène heeft gezet; ze wilde Michel een alibi geven.

Ze wil dat Paul zijn eigen broer verwond zodat de persconferentie niet door kan gaan. Paul vindt die geen goed idee. Claire gaat alvast naar het café toe en verwondt Serge in plaats van dat Paul dat doet. Zo kan alsnog de persconferentie niet door gaan. Zij eindigt op het politie bureau. Michel en Rick hebben in de tussentijd met Beau afgerekend.

(bron: http://www.scholieren.com/boekverslag/68553. Ik heb de samenvatting zelf aangepast.)

Mening

Ik vond het een erg mooi boek. Toen ik een korte samenvatting van het boek had gelezen leek het boek best wel saai. Want wat kan je vertellen over mensen die samen aan het eten zijn? Maar omdat er in het boek flashbacks voorkomen is dat helemaal niet zo. Doordat je benieuwd bent hoe het gaat aflopen met Michel, Rick en Beau zit er ook spanning in.

Het boek las erg makkelijk waardoor ik hem dus snel uithad.

Vooral Paul was een interessant en grappig personage, omdat hij vreemde dingen denkt. Zo irriteert hij zich bijvoorbeeld aan de gerant die met zijn vinger alles aanwijst. Het is erg leuk om te lezen wat Paul allemaal denk terwijl ze aan het eten zijn.

De film vond ik in vergelijking met het boek minder mooi. Bij het boek kun je helemaal zelf bepalen hoe verschillende locaties en personages eruitzien, maar bij de film wordt dit allemaal voor je bepaalt. In het boek was het niet vreemd om de gedachten van Paul te lezen. In de film hebben ze de gedachten van Paul gedaan met behulp van een VoiceOver. Wanneer Pauls gedachten verteld worden, staart Paul voor zich uit. Maar een paar keer bewoog hij ook zijn mond. Dit was wel vreemd want de anderen aan de tafel reageerden hier niet op. Deze keuze van de filmmakers snap ik niet.

Ik heb geen diepere betekenissen in het boek kunnen vinden, maar misschien heb ik daar overheen gelezen.. Ik vind dat persoonlijk wel jammer, want de diepere betekenissen in Magnus vond ik namelijk juist erg leuk. Vergeleken met Magnus vond ik het boek dus minder mooi. Ook omdat er in Magnus veel meer actie zat. Ik vind het boek wel mooier dan Isabelle en Reinart de Vos. Daarom is dit mijn top:

1. Magnus
2. Het diner
3. Isabelle 
4. Reinart de Vos

Verschillen en overeenkomsten tussen het boek en de film

Het boek en de film zijn allebei vertelt vanuit de ogen van Paul. Toch krijg ik bij de film een ander gevoel dan bij het boek. Bij de film wordt Paul namelijk steeds gefilmd, waardoor je meer het idee krijgt dat je boven het verhaal staat. Bij het boek lees je mee met wat Paul doet en denkt. Dit is gedaan, omdat het anders heel lastig is om van het boek een film te maken.

Een ander verschil is dat bij het boek meer in wordt gegaan op eerdere dingen die de jongens verkeerd hebben gedaan. Bij de film lijkt het net alsof de moord op de zwerver het eerste is wat ze doen. Terwijl in het boek Paul ook een filmpje ziet waarin de jongens een zwerver op het station mishandelen.

In het boek gaat Babette samen met Claire naar buiten, omdat het Babette allemaal te veel wordt. Later gaat Paul ook naar buiten om hen in de tuin op te zoeken. In de film is deze scène weggelaten. Ik heb geen idee waarom ze ervoor hebben gekozen om sommige stukken uit het boek weg te laten. Daardoor is de film namelijk een stuk korter en missen er leuke scenes.

Quote:Ik probeerde met al die andere gedachtes een dreunende gedachte te verdringen, dat ik machteloos was en dat ik in mijn eigen wereld aan het verdrinken was.

Scènes

Sommige scènes in het boek en de film verschillen van elkaar. Maar er waren ook scènes in de film die letterlijk uit het boek kwamen. Dit waren vooral de gedachtes van Paul.

Het restaurant had ik me heel ander voorgesteld. In de film is het restaurant in een drukke stad. De personages zitten te eten op de eerste verdieping bij een groot raam. In de film praten ze wel over uitzicht op de tuin, maar van die tuin is niks te zien. Door het boek dacht ik dat het restaurant op een buitenweg zou staan naast een grote tuin met een vijver. Ook dacht ik dat er een bruggetje bij het restaurant zou zijn, want door die brug hoort Paul zijn zoon aankomen. Maar in de film staat hij op een straat en ziet een jongen aankomen. Hij zegt dat dat zijn zoon is, want ouders herkennen hun kinderen zelfs in het donker. Maar als de jongen dichterbij komt, blijkt het toch niet zijn zoon te zijn.

Ook het einde van de film is anders dan het boek. In het boek gaat Claire naar het café waar Serge een persconferentie gaat geven om hem daar te slaan. In de film slaat ze hem met een glas in de parkeergarage. In het boek geeft ze met een knikje aan dat Paul naar huis moet gaan, terwijl ze zelf in de politieauto stapt. In de film gaat Paul zelf naar huis toe en als Claire aangeeft dat ze met hem mee wil rijden, laat hij haar achter in de parkeergarage.

Aan het begin van de film praat Paul met de directeur van de school van Michel, terwijl Michel buiten het kantoor staat te wachten. Paul wordt boos op de directeur en slaat hem. Michel hoort dit en gaat naar binnen om zijn vader te kalmeren. In het boek slaat Paul de directeur ook alleen dan is de directeur er veel erger aan toe. Ook wordt er in het boek gezegd dat er kinderen naar boven kijken, omdat ze de directeur horen schreeuwen. In de film is dit niet zo.

Personages

De personages in de film vond ik goed gekozen. Maar in mijn gedachten zagen ze er natuurlijk heel anders uit. In het boek wordt niet duidelijk verteld hoe de personages eruitzien. In de film is wel duidelijk te zien dat Serge rijker is dan Paul en dat idee had ik ook al gekregen door het boek.

De man die aan Serge vraagt of zijn dochter op de foto mag met hem had ik me heel anders voorgesteld. Ik had gedacht dat hij veel jonger zou zijn, dan de man die ik in de film zag. 

Magnus, Arjen Lubach

Ik heb het boek Magnus gelezen. Magnus is geschreven door Arjen Lubach.

Samenvatting

Het boek gaat over Merlijn, hij is van streek is omdat zijn vriendin (Caro) hem in de steek heeft gelaten.

Op een dag wordt Merlijn gebeld door een medewerker van MasterCard. Hij vertelt Merlijn dat er vreemde betalingen worden gedaan vanuit Stockholm. Merlijn weet niets van de uitgaven af, maar toch zegt hij dat ze van hem zijn. Dit gebeurt nog een keer en Merlijn besluit op onderzoek uit te gaan in Stockholm.

Op een gegeven moment ontmoet hij toevallig Magnus. Merlijn komt erachter dat Magnus uitgaven doet op zijn naam, maar hij besluit zijn creditcard niet te blokkeren. Bij de tweede ontmoeting nodigt Magnus Merlijn uit om bij hem thuis wat te gaan eten. Daar ontmoet Merlijn Celicia, de dochter van Magnus. Omdat Merlijn niet weet wat hij moet doen, besluit hij naar Uppsala te gaan omdat Celicia daar werkt.

Merlijn ontdekt dat Magnus en Caro elkaar kennen van de tijd dat Caro au pair was in Oostenrijk. Dit weet hij omdat hij naaktfoto’s van Caro vindt in de werkkamer van Magnus.

Merlijn belt Caro en ze besluiten elkaar te ontmoeten, zodat Caro alles aan Merlijn kan uitleggen. Caro vertelt dat Magnus boos op haar werd toen ze geen relatie meer met hem wilde. Magnus begon haar te chanteren met de naaktfoto’s en wilde geld. Uiteindelijk besloot Caro om hem toegang te geven tot het bankaccount van Merlijn. 

Merlijn besluit om terug naar Amsterdam te gaan, maar op de dag van vertrek staat Celicia opeens weer op de stoep. Samen gaan ze naar Oostenrijk om daar de plekken uit de jeugd van Celica te bezoeken.

Nadat ze een tijdje in Oostenrijk zijn geweest, gaan ze naar Amsterdam. In Amsterdam is de première van het stuk waar Merlijn al een heel lang aan werkt. Na de première gaan Merlijn en Celicia naar het huis van Merlijn en Caro. Daar is Caro ook omdat ze tijdelijk geen huis had. Caro heeft voor Celicia gezorgd toen ze au pair was in Oostenrijk en ze zijn allebei blij om elkaar weer te zien. Merlijn voelt zich overbodig en loopt de straat op. Hij struikelt en waarschijnlijk krijgt hij een epileptische aanval. Hier heeft hij namelijk al zijn hele leven last van.

(Ik heb de samenvatting zelf geschreven)

Mening

Ik vond het een erg mooi boek. Het bleef spannend doordat er meerdere dingen tegelijkertijd gebeurden. De manier van schrijven vond ik ook erg goed. Er zaten meerdere stukken in waar je even over na moest denken. Hierdoor lees je het boek heel nauwkeurig, zodat je niets mist. Ik vind het wel jammer dat het boek een open einde heeft. Ik had graag willen weten of Merlijn overleden is of dat hij een epileptische aanval heeft gekregen.

Ik zou het boek zeker aanraden aan anderen. Hij leest heel gemakkelijk, waardoor het echt ontspannend is om te lezen. Omdat ik het een heel mooi boek vind, heb ik gekozen voor de opdracht waarbij je een promotie moet schrijven.
Isabelle, het vorige boek dat ik heb gelezen, was een stuk ingewikkelder. Bij Isabelle was het verhaal af en toe niet goed te volgen, waardoor het boek niet leuk meer was. Reinaert de vos vond ik ook niet echt geweldig. Omdat het niet in verhaalvorm geschreven is, leest het boek niet snel en gemakkelijk. Ook was de verhaallijn niet spannend of grappig.

Daarom is dit mijn top drie:

1.            Magnus

2.            Isabelle

3.            Reinaert de vos

Promotie Magnus

Iedereen kent het wel. Je moet een boek lezen voor school, maar langzaam schuif je het steeds een beetje voor je uit. Steeds komt de inleverdatum dichterbij totdat je er niet meer onderuit kunt; je moet nu toch echt beginnen! Alle boeken op de lijst lijken saai en veel te dik. Maar er staat een boek tussen die je gewoon moet lezen en erg leuk is: Magnus.

Magnus is een boek met twee verhaallijnen. Deze verhaallijnen worden onder het boek afgewisseld. Als er wordt gewisseld van verhaallijn, dan wordt dit aangegeven met een paar witregels en/of een sterretje. Hierdoor wil je steeds verder lezen, omdat je het antwoord wil weten op de vragen van de andere verhaallijn.

Ik moet toegeven dat het boek een beetje saai begint. Aan de eerste bladzijdes lijkt geen einde te komen, maar je moet gewoon even doorzetten. Nadat je de hoofdpersoon hebt leren kennen door middel van flashbacks, ga je je echt inleven. Toch zijn niet alle keuzes die hij maakt logisch. Je zal meerdere keren vreemd opkijken van de beslissingen, maar dat houdt het boek juist leuk.

In Magnus staan meerdere stukken die het zeker waard zijn om twee keer gelezen te worden. Het zijn van die stukken waar je over gaat nadenken. Meerdere personen in het boek hebben zulk soort uitspraken. Zo is er bijvoorbeeld een stuk waarin twee mensen elkaar voor de tweede keer ontmoeten. De ene vind dit erg toevallig, maar het antwoord van de ander is:

‘Moet je je dit voorstellen; het zou pas vreemd zijn als je aan het eind van je menselijk bestaan eenzaam op je sterfbed concludeert: wat vreemd, ik ben sinds ik me iets kan herinneren nooit meer iemand tegengekomen die ik eerder heb gezien.’ (P119) 

Nu kun je dit stuk gewoon lezen en er verder niet bij nadenken, maar onbewust doe je het toch. Stel je je het eens voor. Hoe eenzaam zou je dan leven? Maar ja, je hebt nooit wat anders gekend dus misschien ervaar je het wel helemaal niet zo. Doordat er in het boek vragen worden gesteld, wordt je zelf ook geprikkeld om niet alleen maar te lezen, maar ook over dingen te gaan nadenken.

Nu moet je niet denken dat Magnus een boek is met alleen maar van dit soort stukken. Het boek leest heel gemakkelijk en als je er niet op let vallen de woordgrappen, doordenkers en filosofische zinnen nauwelijks op.

In het midden van het boek keek ik toch even vreemd op. De grote vraag in het begin is opgelost. Toch zijn er nog ongeveer 160 bladzijdes te lezen. Iets vreemds gebeurt er ook niet en even lijkt het alsof het boek helemaal niet meer leuk is. Maar gelukkig is het tegendeel waar. De hoofdpersoon is niet tevreden met het antwoord en stelt zichzelf een tweede vraag. De zoektocht naar het antwoord op de tweede vraag begint. Het antwoord lees je niet een paar bladzijden later. Daar moet je toch echt geduld voor hebben. Zelf de laatste bladzijden zijn spannend, omdat de puzzelstukjes nog niet helemaal op zijn plaats vallen. Natuurlijk krijg je in het verhaal genoeg aanwijzingen, maar je krijgt ook aanwijzingen die je helemaal op het verkeerde spoor zetten.

Magnus staat dan wel op de lijst, maar hij is helemaal niet zo saai als de andere boeken. Het is een boek dat je ook zo uit zou kunnen kiezen om te lezen voor je plezier. En zeg nou zelf, een boek uit 2011 klinkt toch veel leuker dan een boek uit 1300?

Kortom, zoek je nog een boek om te lezen en weet je niet welke? Stop dan met zoeken en lees Magnus! Het lijkt een dik boek, maar voor je het weet heb je hem uit. Het is een niveau 3- boek, maar hij kan ook prima door als een niveau 2-boek. Je kunt zelf kiezen op wat voor niveau je het boek leest. Hierdoor is het boek leuk voor mensen van verschillende leesniveaus.

Ook is het een geschikt boek om te herlezen. Als je het boek voor de tweede keer leest, is de kans groot dat je betekenissen van gebeurtenissen ontdekt die je eerst helemaal niet opmerkte. Dus waar wacht je nog op? De deadline voor het lezen is al weer minuten dichterbij gekomen!

Reinaert de vos versus De Rebelse Reinaert

Reinaert de vos versus De Rebelse Reinaert

Een vos verliest wel zijn haren maar niet zijn streken! Reinaert de vos en De Rebelse Reinaert, een strip van Suske en Wiske, gaan hierover. In grote lijnen zijn de boeken hetzelfde, er zijn echter ook verschillen. Maar wat zijn deze verschillen en waarom is er gekozen om hier verschil in te maken?

Reinaert is een sluwe vos die veel streken uithaalt met zijn medebosbewoners. Dit loopt voor hen vaak niet goed af. Als koning Nobel een hofdag aankondigt, besluiten ze Reinaert te dagvaarden. Als eerste wordt Bruun de beer gestuurd om Reinaert te dagvaarden, maar dit loopt voor hem niet goed af. Daarna gaat Tibeert de kater het proberen, wat ook mislukt. Als laatst gaat Grimbeert de das, Reinaert halen. Dan gaat Reinaert wel mee. Hij belooft de koning een niet-bestaande schat om in ruil daarvoor niet te worden opgehangen. Als boete zou hij een pelgrimstocht maken, maar hij vlucht.

In de strip De Rebelse Reinaert komt een tovenaar voor, Merlijn. Deze tovenaar haalt Suske, Wiske en Lambik op, om de gangen van Reinaert na te gaan. Deze tovenaar komt niet in het boek voor. De stripschrijvers hebben dit zo gedaan, om Suske en Wiske in de dertiende eeuw te krijgen.  

Suske, Wiske en Lambik draaien in de strip steeds voor de narigheid op die

andere dieren veroorzaken. Zo wordt Lambik opgepakt als honingdief, terwijl hij Bruun de beer probeerde te helpen om los te komen uit de boomstam met honing. Ook worden Suske en Wiske beschuldigd van brandstichting, terwijl de brand is aangestoken door een lid van het geheime genootschap. Het is veel spannender voor de kinderen als de hoofdpersonen van de strip in de problemen raken.

            Tibeert de kater overkomt veel minder in de strip dan in het boek. In beide versies wordt hij door Reinaert naar het huis van de pastoor gelokt. Hier komt hij uiteindelijk in een val te zitten. In de strip wordt hij zonder verwondingen door Suske en Wiske uit de val gehaald en ontsnappen ze. Maar in het boek wordt Tibeert geslagen door de pastoor en bijt hij uiteindelijk zijn geslachtsdelen eraf. Dit gedeelte staat niet in de strip, omdat dit niet zo geschikt is voor jonge kinderen.

            In Reinaert de vos en in De Rebelse Reinaert komt een geheim genootschap voor dat een staatsgreep wil plegen. Het verschil is dat dit geheim genootschap in het boek een leugen is van Reinaert en de leden daarvan dus onschuldig zijn. Maar in de strip is dit niet een leugen en proberen de leden van het geheim genootschap Suske en Wiske uit de weg te ruimen. Zo proberen ze te voorkomen dat hun plannen uitlekken. Uiteindelijk mislukt dit en melden Suske en Wiske de plannen aan de koning. De leden worden gevangen genomen maar helaas ontsnappen ze later weer.

            Tot slot zijn er nog vrij veel kleine verschillen. Zo gaat Lambik, verkleed als Grimbeert de das, de derde dagvaarding uitvoeren. Daarnaast wordt hij tot eerste minister benoemd, als opvolger van Isegrijn de wolf. Dit gedeelte is in de strip toegevoegd. De strip is  ook minder gruwelijk dan het boek, omdat jonge kinderen dit lezen. Natuurlijk bevat de strip De Rebelse Reinaert ook veel minder details dan het boek Reinaert de vos, omdat de strip anders veel te lang zou worden.

Er zijn, zoals hierboven te lezen is, veel verschillen tussen de twee versies. Toch zijn beide verhalen leuk om te lezen. De strip is leuk omdat hij makkelijk leest. Dit was in het boek anders, omdat die zinnen vanuit rijm vertaald zijn.  Ook wordt er in de strip op onverwachte plekken een grappige draai aan het verhaal gegeven. In het boek waren daarentegen soms gruwelijke stukken. Wat het boek weer beter maakt, is dat er veel meer details in voorkomen. Daardoor krijg je een beter beeld van het verhaal. Omdat de versies redelijk verschillen in inhoud en de manier waarop het geschreven is, is het leuk om beide te lezen.Qua leesplezier zijn alle verschillen eigenlijk lood om oud ijzer. Want de streken van Reinaert, waar het echt om gaat, zijn in beide versies volop aanwezig!