Spijkerschrift, Kader Abdolah

Samenvatting

Aga Akbar werd als doofstomme ter wereld gebracht. Zijn oom, Kazem Gan, die zijn opvoeding ter harte nam, leerde hem het spijkerschrift, een oud schrift dat in een grot in de berg stond ingekrast. Zo houdt Aga Akbar zijn eigen dagboek bij in spijkerschrift, omdat hij nooit iets anders leerde.

Bij zijn tweede vrouw krijgt hij 4 kinderen: een zoon, Ismaiel, en drie dochters waaronder Goudklokje. Als beroep leert hij het vak tapijtknopen, maar omdat hij er niet van houdt op één plek te blijven, wordt hij tapijtreparateur. Soms verdwijnt hij in de bergen en blijft een paar dagen weg. Niemand weet wat hij daar gaat doen, maar Ismaiel, die tot taak heeft genomen voor zijn doofstomme vader te zorgen, denkt aan een andere vrouw.

De kinderen worden groot, de zoon van de Sjah komt aan de macht en Ismaiel, die dit boek schrijft, gaat naar de stad om te studeren. Daar komt hij in aanraking met de linkse ondergrondse beweging en wordt een actief lid. Intussen nemen de Imams de regering over, wat, zoals al snel blijkt, geen politieke vrijheid geeft voor de Ondergrondse beweging.

Als het zo uitkomt betrekt Ismaiel ook zijn vader in de geheime acties: hij verbergt een ontsnapte politieke gevangene in zijn ouderlijk huis. Hierdoor komt Goudklokje in aanraking met hun overtuigingen en gaat ook bij de Ondergrondse.

Eenmaal weet Ismaiel nog tijd te maken voor zijn vader om een berg te beklimmen, waarin blijkt dat zijn oude vader toch best nog een taaie man is.

Wanneer het uiteindelijk voor Ismaiel mis dreigt te gaan, vlucht hij en komt hij na omzwervingen in Nederland te wonen.

Als Goudklokje gevangen wordt gezet, bezoeken haar ouders haar iedere week, maar op een dag is ze verdwenen... Verhalen doen de ronde dat er 3 gevangenen zijn ontsnapt en de bergen in zijn gevlucht. In de hoop dat één ervan zijn dochter is, klimt ook Aga Akbar, inmiddels op hoge leeftijd en met slechte gezondheid, haar achterna om haar te helpen. In de lente wordt zijn stoffelijk overschot gevonden op de berg. Wat er van Goudklokje is geworden zal niemand ooit weten...

(Bron: http://www.hotel-boekenlust.nl/bibliotheek/548-Kader-Abdolah-Spijkerschrift.html)

Mening 

'Spijkerschrift' vind ik een mooi boek, maar de vorige boeken die ik heb gelezen vind ik mooier. Het eerste stuk was moeilijk te volgen en vind ik daarom niet zo mooi. Het tweede en derde gedeelte van het boek vind ik daarentegen wel heel erg mooi.

Kader Abdolah schrijft met korte zinnen en in duidelijk Nederlands, waardoor het boek goed te volgen is. Een nadeel is alleen dat er ook Perzische woorden in zijn boek voorkomen. Deze woorden worden achterin het boek uitgelegd, maar het is wel vervelend om ze steeds op te zoeken. Ik had het fijner gevonden als de woorden gewoon op de pagina zelf uitgelegd zouden worden.

Ik vind het vooral heel erg leuk dat Abdolah in zijn boek verwijst naar gedichten, geschiedenis en verhalen zoals de Max Havelaar. Hij heeft dit op een leuke manier gedaan, waardoor het helemaal niet vervelend wordt om te lezen. Ook verwijst hij in zijn boek terug naar citaten die hij eerder heeft geschreven. Dit vind ik persoonlijk erg leuk om te lezen.

Ook de samenhang tussen het begin en het einde van het boek vind ik erg mooi. Het begin en het einde van het boek lijken namelijk heel erg op elkaar. Hierdoor is het boek op een mooie manier afgesloten. Maar je blijft wel met vragen zitten waardoor het jammer is dat het boek uit is.

Ik vond 'Spijkerschrift' minder mooi dan 'Magnus' en 'Dit zijn de namen', maar ik vond hem mooier dan 'Het Diner', 'Het duister dat ons scheidt' en 'Isabelle'. Daarom komt 'Spijkerschrift' op de derde plaats te staan. Mijn top 5 wordt dus:

1. Magnus
2. Dit zijn de namen
3. Spijkerschrift
4. Het Diner
5. Het duister dat ons scheidt

Argumentatieopdracht

Spijkerschrift is een prachtig boek!

• De schrijver gebruikt korte en duidelijke zinnen, hierdoor is het boek makkelijk te lezen en te volgen.
• Hij verwijst in zijn boek naar bijvoorbeeld Max Havelaar (blz 121-123), soera’s uit de Koran en gedichten. Hierdoor blijft het boek leuk en verrassend om te lezen. Ook wordt er in het boek verwezen naar eerder genoemde citaten, dit is ook erg leuk om te lezen.

o   Blz 176-179: Ismaiel verteld een verhaal aan zijn vader over een papegaai die dood neervalt. Daarna gebeurt in het normale verhaal ongeveer hetzelfde als in dit korte verhaaltje. 

o   Blz 86/87: gedicht van de Nederlandse dichter P.N. van Eyck

Blz 87: ‘’Een ontroerend gedicht. Een ontroerend verhaal. Ontroerd reed Aga

Akbar met zijn oom ...” Dit is de overgang van het gedicht naar het vervolg

van het verhaal. Op blz 89 wordt weer naar dit gedicht verwezen: ‘’Hier ligt 

de tuinman begraven, de man die ooit even ontsnapte aan de Dood.’’

•  Goede verhaallijn. Het verhaal zit goed in elkaar en er zitten veel open plekken in waardoor het verhaal leuk is om te lezen. Ook de opbouw van het verhaal is goed.
•  Meeslepend verhaal. Vooral het einde van het boek is erg meeslepend, omdat er veel open plekken in zitten en je daarom heel graag wil weten hoe het afloopt.
•  Het is moeilijk om in het verhaal te komen, dit komt onder andere door de manier van schrijven en vertellen, maar de rest van het boek maakt dit helemaal goed. In het eerste gedeelte krijg je wel veel achtergrond informatie waardoor de rest van het boek beter te begrijpen is. 
• Je krijgt tijdens het lezen een beter idee van de geschiedenis en cultuur van Iran. Hij vertelt ook gebeurtenissen uit de geschiedenis van andere landen.

o   Zo wordt bijvoorbeeld ook het verschil tussen de kennis van de oudere en de jongere mensen in het land duidelijk gemaakt. En in het begin ook het verschil van het leven van de mensen in de stad en de mensen in de kleine bergdorpjes.

o   Dit heeft Kader Abdolah op een heel subtiele manier gedaan. Hierdoor krijg je toch veel geschiedenis te lezen, zonder dat je het idee hebt dat je een geschiedenisboek aan het lezen bent.

o   Blz 162: “Hij was de eerste Perzische koning over wie er een verhaal in spijkerschrift in de grot van de Saffraanberg gebeiteld is: Ik heet Cyrus. Ik ben de koning der koningen.” 

o   Blz 253: hier wordt kort iets verteld over Cuba, Castro en Che Guevara. 

o   Blz 153: 'Enkele minuten later landde de Apollo voor het eerst op de maan en toen zette de mens voor het eerst zijn voet op de maanbodem. Ik schakelde het apparaat uit. De maan verdween.'

o   Blz 350: 'Zo gingen de maanden voorbij. En de jaren. De Berlijnse muur viel. Ismaiel kwam in Nederland terecht. Hij kreeg een huis in de polder. Een plek waar hij kon zitten en een raam van waaruit hij naar zijn verleden kon kijken.'

o   Blz 84/85: 'Tijdens de tweede wereldoorlog moest Reza Khan het land verlaten. Een beslissing die door de geallieerden is genomen. Hij had geen keuze, hij werd naar Caïro gestuurd en daar stierf hij. Diezelfde westerse regeringen hielpen zijn zoon (later bekend als sjah van Perzië) op de troon.'

o    Blz 159: op deze bladzijde wordt verteld over Mossadeq en Churchill. 

o   Blz 201: Ismaiel probeert aan zijn vader uit te leggen dat de aarde om de zon draait. Dit laat goed het verschil zien tussen de kennis van de oudere en de jongere generatie. 

• In het boek staan meerdere woorden in het Perzisch, maar deze woorden worden achterin het boek uitgelegd. Hierdoor is het verhaal, ondanks deze Perzische woorden, makkelijk te volgen. Voorbeelden hiervan zijn: chador (sluier), gorma (dadel) en oessa (vakkundig). 
• Op sommige plekken worden Nederland en het verhaal op een mooie manier samengevoegd. Hierdoor kom je weer een beetje uit het verhaal en realiseer je je weer dat het boek eigenlijk een vertaling is van het spijkerschrift van Aga Akbar. 

o   Blz 211: 'Prins Willem-Alexander zei het niet in het interview, maar ik zag dat hij duidelijk last had van de zware schaduw van zijn moeder. Ikzelf heb last van de zware schaduw van mijn vader. De prins vergiste zich toen hij dacht dat hij uit de schaduw was gekomen. Je kunt nooit uit de schaduw van zulke mensen komen, zelfs niet als ze doodgaan. Het wordt juist erger als ze doodgaan, ze keren sterker dan ooit in je leven terug.' Dit stuk verwijst op een mooie manier naar Nederland. En het laat ook mooi de relatie tussen Ismaiel en zijn vader zien. 

o   Blz 140:

In Iran: 'Neuriënd stak ik mijn hand naar haar en uit en terwijl ik alsmaar bleef neuriën, zag ik dat het licht van de wolvenogen doofde. Ik neuriede en ik zag dat Tines hand in het donker naar mijn hand zocht. Kom Tine, kom! fluisterde ik. We gaan iets eten. Ze kwam met moeite overeind en liep naar de woonkamer.'

In Nederland: 'ik kijk door het raam naar buiten, ik zie dat de wolf door de Hollandse polder naar de dijk holt. Laat hem gaan, laat hem verdwijnen, verdwalen op de nieuwe grond, zodat hij de weg naar Tine niet meer terug kan vinden.'

• Het boek heeft een prachtige afsluiting, want het begin en het einde van het boek lijken erg op elkaar. Niet alleen de inhoud maar ook de naam. Het boek is namelijk opgedeeld in drie boeken, waarvan de eerste en de derde allebei ‘Spelonk’ heten
• Aan het begin van elk hoofdstuk staat in een paar korte duidelijk zinnen beschreven waar het hoofdstuk over gaat. Dit heb ik nog nooit eerder gezien bij een boek maar ik vond het wel erg leuk. Door deze zinnen ben je namelijk erg benieuwd wat er precies in het hoofdstuk gaat gebeurden en wil je dus graag verder lezen.                                                                                                                          o Blz 163: 'De sjah heeft een zoon gekregen. Er valt een dode papegaai                 uit de boom. Beide gebeurtenissen brengen verandering in de loop van het             verhaal.'
• En natuurlijk zitten er ook mooie stukken in die niet bij het bovenstaande horen, maar wel genoemd moeten worden.

o   Blz 283: 'De oude tandarts was weg, dood, de duivel zat achter zijn oogkassen.'

o   Blz 269-270: 'gelukkig weet ik dat aan alles een einde komt. (Volgende blz:) Khomeini is inmiddels weg, dood, alsof hij nooit bestaan heeft.'Ik weet niet of het bedoeld of onbedoeld is maar deze verschillende bladzijden sluiten heel mooi op elkaar aan.

o   Blz 54:’’alle vogels waren al met hun nesten begonnen, behalve Aga Akbar. Voor hem was er geen liefde geen vrouw.’’ Dit lijk erg op een oud Nederlandse zin: Hebban olla vogala nestas hagunnan hinase hic anda thu, wat unbidan we nu? Dit betekent: 'Alle vogels zijn al aan het nestelen, behalve jij en ik; waar wachten we nog op?'

o   Blz 76: 'Dat was het geheim. Het ging niet alleen om sterke benen en intelligentie, je moest er ook behoefte aan hebben, je moest zover zijn dat je afstand van het leven nam, dat je het leven achter je liet, dat je het niet meer nodig had. Pas dan bereikte je de put.'

o   Blz 369: 'niemand durfde te huilen. Niemand durfde iets te zeggen. De nacht had Akbar en Goudklokje verborgen. [...] zijn grijze haar lichtte als gewassen zilver op in de pasgevallen sneeuw.'

o   Blz 269 onderaan: mooie tegenstelling (langzaam - snel)

o   Blz 116/117: "Beschadigd? Nee, niet echt, maar iedere keer als Ismaiel ziek werd, als hij het druk had, als hij de moed verloor, iedere keer als hij viel en een poging deed om overeind te komen, schreeuwde er iemand in zijn oor. Zijn vader. Hij was altijd in hem aanwezig."

o   Mooie bladzijdes: 36/37, 72/73, 270/271, 278/279

Dit zijn de namen - Tommy Wieringa

Samenvatting

De roman is opgedeeld in 3 delen en er zijn 2 verhaallijnen. De draad van Pontus Beg en de draad van de vluchtelingen. In het boek wisselen ze elkaar steeds af, maar in de samenvatting zijn ze voor het gemak gescheiden.

De draad van Pontus Beg

Pontus Beg is een 53-jarige politiecommissaris in Michailopol, een grensstad in de steppe van Oekraïne. Hij heeft een huishoudster, Zita, die een lichtpuntje is in zijn grauwe wereld en grijze bestaan. Pontus heeft geen kinderen en ook geen vrouw. Hij vindt de wijsheden van de filosoof Confucius heel erg mooi. Zijn leven is gericht op het bestrijden van pijn en ongemak, daarom is hij soms jaloers op junks en alcoholisten, omdat die een ‘trampolineleven’ hebben.

Pontus heeft lichamelijke en mentale problemen. Deze laatste problemen worden duidelijk als in de stad een oude rabbijn sterft. De begrafenis wordt gedaan door de laatste rabijn van de stad. Na de begrafenis komt Pontus meerdere keren bij de rabbijn op bezoek. Hij vraagt de rabbijn naar een liedje dat hij zich herinnert uit zijn kindertijd. Het liedje blijkt joods te zijn. Pontus krijgt steeds meer het idee dat hij joods is, omdat zijn moeder ook een joodse naam heeft, daarom begint hij met het bestuderen van de Thora.

Pontus is, net als bijna iedereen in de stad, onderdeel van het systeem van corruptie. Als Pontus een vrachtwagenchauffeur aanhoudt, omdat hij te hard reed, neemt Pontus hem mee naar het politiebureau. De lading van de vrachtwagen wordt diezelfde dag door een zware crimineel gestolen. Pontus gaat bij die crimineel op bezoek en krijgt van hem een bedrag ter vergoeding.

De draad van de vluchtelingen

Een groep vluchtelingen betaald een groot geldbedrag aan een mensensmokkelaar, zodat ze met een vrachtwagen over de grens worden gebracht. Ze worden afgezet en daar begint hun barre tocht naar een betere wereld, die sterk doet denken aan de tocht van het volk van Israël in het Oude Testament. De mensensmokkelaar heeft ze de weg naar het westen gewezen en gezegd dat ze na een paar uur lopen bij een stad aan zouden komen. Maar de uren worden dagen, dagen worden weken en de weken worden maanden. Later blijkt dat ze helemaal geen grens gepasseerd zijn en dat ze aan de rand van een steppe zijn afgezet. Ze beginnen met een groep van ongeveer 15 vluchtelingen, maar aan het einde zijn er nog maar een paar over: de lange man, de stroper, de vrouw, de jongen, de Ethiopiër, de man uit Asjchabad en Vitaly. Ze hebben allemaal honger en dorst. De vluchtelingen zijn bang voor de Ethiopiër, die ook wel Afrika wordt genoemd, omdat hij zwart is en hun taal niet spreekt. Nadat de lange man is overleden wordt Afrika vermoordt. Niemand weet wie het gedaan heeft, maar ze nemen zijn hoofd de rest van hun reis mee, omdat ze denken dat het hoofd geluk zal brengen. De vrouw heeft een relatie gekregen met de man uit Asjchabad en later zal blijken dat ze zwanger is.

In deel II zijn beide verhaallijnen samengekomen. De groep zwervers heeft Michailopol bereikt waar ze angstige gevoelens bij de  bevolking oproepen. Ze zien er uit als levende doden en lijken op die manier op mensen die uit een concentratiekamp zijn verlost. De burgemeester van Michailopol wil dat de politiemensen van Pontus Beg de vluchtelingen  oppakken. Ook Pontus gaat zich ermee bemoeien, maar het is een andere Pontus dan die uit deel I. Hij lijkt zich vereenzelvigd te hebben met de vertegenwoordigers van het Joodse geloof en dan voelt hij zich ook verwant met de vluchtelingen, want ook de Israëlieten hebben door de woestijn moeten zwerven. Hij komt bovendien tot de lugubere ontdekking dat ze een hoofd hebben meegedragen, als een soort relikwie. Iemand van de groep heeft blijkbaar een moord gepleegd en  Pontus wil er wel achter komen wie dat heeft gedaan, maar de leden van de groep lijken niet bereid te vertellen wie dat is. De jongen vertelt nog het meeste aan Pontus. Ook worden nu enkele zaken verteld die op de steppe hebben plaatsgevonden en komt Pontus erachter dat de vrouw zwanger is.

In het deel “Voorjaar” gaat Pontus Beg met de jongen die hij nu de kleine Mozes noemt naar een plaats vanwaar ze naar het Beloofde Land kunnen kijken. Beg zegt tegen de jongen dat hij Jood moet worden, dan kan hij altijd papieren krijgen voor Israël. Dan zullen ze de papieren van de jongen moeten veranderen: hij moet de zoon van de jood geworden Pontus worden: dan wordt hij ook jood en hij zal Hebreeuws moeten leren. De roman eindigt op deze wijze hoopvol, want de jongen wil wel doen wat Pontus aanraadt.

(Bron: http://www.scholieren.com/boek/12249/dit-zijn-de-namen/zekerwetengoed. Ik heb de samenvatting ingekort en aangepast.)

Mening

Het boek ‘Dit zijn de namen’ is absoluut niet saai en daarom vond ik het erg leuk om dit boek te lezen. Ook is het boek in makkelijke taal geschreven, waardoor hij snel en makkelijk te lezen is. Er zitten meerdere verhaallijnen in het boek, maar dit zorgt niet voor verwarring en aan het einde komen ze op een iets voorspelbare manier bij elkaar. De twee verhaallijnen zijn goed uitgewerkt en doordat ze elkaar afwisselen blijft het verhaal ook spannend.

De vorige boeken die ik heb gelezen hadden allemaal een duidelijk doel, maar bij de verhaallijn over Pontus Beg was dit niet het geval. Aan het einde van die verhaallijn is het doel om meer te leren over het jodendom en om erachter te komen of hij zelf een jood is. Bij de verhaallijn over de vluchtelingen was er wel een duidelijk doel, namelijk aankomen in de betere wereld.

Ook vond ik de verwijzingen naar Chinese filosofen en de verwijzingen naar het Oude Testament erg leuk en goed bedacht. Dit geeft namelijk meer diepgang en maakt het boek ook wat leuker om te lezen.

Ik zou het boek wel aanraden aan anderen, omdat het boek spannend, leuk en mooi is. Wel is het een vreemd boek, maar dat is bij ‘Dit zijn de namen’ niet negatief.

Ik vond ‘Dit zijn de namen’ minder mooi dan ‘Magnus’, omdat de verhaallijn van ‘Magnus’ spannender is. Wel vind ik ‘Dit zijn de namen’ een mooier boek dan ‘Het diner’, omdat ik ‘Dit zijn de namen’ met meer plezier gelezen heb. Daarom komt het boek dus op de tweede plaats te staan. Mijn top 5 wordt dan:

1. Magnus
2. Dit zijn de namen
3. Het diner
4. Het duister dat ons scheidt
5. Isabelle 

Argumentatieopdracht

Wat heb ik net gelezen?

“Dit zijn de namen van de zonen van Israël die naar Egypte getrokken zijn.” Zo begint het Bijbelboek Exodus en deze woorden verwijzen naar de vluchtelingen in het boek ‘Dit zijn de namen’ geschreven door Tommy Wieringa. In het boek beschrijft hij het sombere leven van Pontus Beg, een politiecommissaris in de stad Michailopol. Het leven van Pontus wordt minder somber als hij de laatste jood van de stad ontmoet en erachter komt dat hij zelf ook joods is. De andere verhaallijn gaat over een groep vluchtelingen die een reis maken naar een betere wereld, maar deze tocht is zwaar en land waardoor meerdere vluchtelingen dood gaan.

       Nadat ik de laatste woorden van het boek ‘Dit zijn de namen’ gelezen had, kon ik maar aan één ding denken; wat heb ik net gelezen? Een prachtig boek, maar toch ook wel vreemd. Dit komt omdat er zoveel dingen in het boek gebeuren, maar als je langer over het boek gaat nadenken zit hij eigenlijk heel goed in elkaar. De verwijzingen naar de Bijbel en de Thora zijn een mooie aanvulling aan het verhaal, net zoals de citaten van Chinese filosofen. Afgezien van deze citaten is het verhaal eenvoudig geschreven, maar er zitten wel mooie beschrijvingen in van bijvoorbeeld de natuur.

De twee verhaallijnen in het boek wisselen elkaar steeds af, waardoor het boek spannend en leuk blijft om te lezen. Wieringa verteld de gebeurtenissen niet te uitgebreid, maar je krijgt genoeg informatie om de verhalen te volgen. Hij heeft hier de perfecte balans in gevonden en dat zie je niet bij veel boeken. Doordat deze balans goed is en doordat de verhaallijnen goed uitgewerkt zijn, is het boek erg meeslepend. 

       Kortom ‘Dit zijn de namen’ is een prachtig boek om in je vrije tijd te lezen. En het is zeker de moeite waard om een paar uren van bijvoorbeeld je vakantie te gebruiken om het verhaal van Pontus Beg en een groep vluchtelingen te lezen. Dit alles verklaart ook waarom het boek de Libris Literatuurprijs en de lezersprijs van de Gouden Boekenuil heeft gekregen. Dus zeker de moeite waard om te lezen!

Voorbeelden uit het boek
Uitspraak van een Chinese filosoof:
blz 37: "De meester zei: Als men 's morgens de Weg leert kennen, kan men 's avonds (tevreden) sterven.

Verwijzingen naar de Bijbel:
blz 27: "Neemt dit brood, want het is mijn lichaam, had Jezus van Nazareth tijden het laatste Avondmaal tegen zijn discipelen gezegd. "Neemt dit lichaam, want het is mijn brood", zei Tina Bazooka tegen haar klanten.

De vluchtelingen hadden het hoofd van Afrika bij zich, zoals de Joden drieduizend jaar geleden het gebeenten van Jozef met zich mee hadden gedragen. Op blz. 248 staat:
"Zeker zal God jullie eens gedenken en dan moeten jullie mijn van hier met je meenemen"

blz 38: "Waarachtig, ik verzeker u: als een graankorrel niet in de aarde valt en niet sterft, blijft het bij één graankorrel, maar wanneer hij sterft draagt hij veel vrucht."

Omschrijving van de natuur:
blz 15: "Ze zagen grafietkleurige wolken in het Noorden, maar die kwamen nooit dichterbij."

Voorbeelden van beeldspraak / mooie omschrijvingen:
blz 61: "Terwijl hij zich door de steppe sleepte, werd hij gestoken door de horzels van zijn gedachten."
blz 101: "Een eindeloze, slapeloze nacht. Hierbinnen tikte niet dezelfde klok als daarbuiten! De wijzers liepen vast, ze sleepten zich over de wijzerplaat voort, als vliegen gevangen in stroop."
blz 17: "Achter hen werden hun voetstappen vlug uitgewist. Ze waren voorbijgangers, ze lieten geen sporen en geen herinneringen na."
blz 147: "Nooit leken ze meer verdwaald dan wanneer ze opstonden en de moedeloos makende vlakte zich voor hen uitrolde."
blz 92: "Oude vrouwen waren zo zwaar beladen met geblokte tassen dat het een wonder was dat ze niet als afgesloofde cavaleriepaarden door hun benen zakten."

Het duister dat ons scheidt

Het duister dat ons scheidt

Renate Dorrestein

Samenvatting:

Het boek bestaat uit drie delen: het eerste is geschreven in een 'wij'-perspectief en vertelt de lotgevallen van een groepje kleine kinderen in een Vinex-wijk ergens in Nederland. De sfeer van veilige rust in deze wijk wordt in één keer compleet kapotgemaakt als er een moord wordt gepleegd. Het slachtoffer, een getrouwde man, zou vermoord zijn omdat hij zijn handen niet van een klein meisje af had kunnen houden: haar moeder zou in haar woede over het seksueel misbruik de man gedood hebben.

Het tweede en derde deel worden verteld door de ogen van Loes, het meisje dat slachtoffer zou zijn geweest van dat seksuele geweld. Met haar moeder, die een gevangenisstraf heeft uitgezeten, en twee mannen die al heel lang inwonen bij de moeder van Loes, is ze naar een eilandje aan de rand van de wereld verhuisd, waar ze een nieuw leven willen beginnen. In het derde deel keert Loes terug naar Nederland om daar een studie te gaan volgen. Pas dan achterhaalt ze de schokkende waarheid rondom die moord.

Het duister dat ons scheidt is een verrassend boek over daders en slachtoffers, over opoffering en over waarheid en leugen.

(Bron: http://www.leesadviezen.nl/boek/het-duister-dat-ons-scheidt/ )

Mening:

Ik vind ‘Het duister dat ons scheidt’ geen goed maar zeker ook geen slecht boek. Het verhaal is makkelijk te begrijpen en te lezen, maar daardoor miste ik wel de moeilijkere stukken.

Het boek is opgedeeld in drie gedeelten. Het eerste gedeelte is geschreven in het wij-perspectief en vertelt het verhaal over Loes toen ze 6 jaar oud was. De keuze van het perspectief vond ik leuk, omdat het niet zo vaak voorkomt. Het eerste gedeelte vond ik het wel slechtste gedeelte van het boek, dit omdat het best wel langdradig is. In het tweede gedeelte is Loes 12 jaar oud en in het derde is ze 18 jaar oud. Het tweede gedeelte is, net zoals het derde gedeelte, geschreven in het ik-perspectief. Hierdoor krijg je het verhaal vanuit de ogen van Loes te lezen. In deze gedeelten vertelt Loes ook waarom ze sommige keuzes in het eerste gedeelte, toen ze 6 jaar was, heeft gemaakt. Dit is leuk om te lezen. Ook zit er meer spanning in deze gedeelten, omdat je steeds meer aanwijzingen krijgt over de moord.  Aan het einde van het boek is een verrassende ontknoping. Het nadeel is alleen dat je deze ontknoping te weten krijgt door een heleboel toevalligheden, waardoor het boek minder geloofwaardig wordt.

Ik vond het boek dus wel mooi en ik vond het ook niet erg om te lezen, maar het boek is zeker niet mijn favoriet.  

Ik vind ‘Het duister dat ons scheidt’ een minder mooi boek dan ‘Magnus’ en ‘Het diner’, omdat het verhaal minder spannend is. Ook vind ik de schrijfstijl van ‘Het duister dat ons scheidt’ slechter. Wel heb ik het boek met meer plezier gelezen dan ‘Isabelle’ en ‘Reinaert de Vos’. Daarom komt het duister dat ons scheidt op de 3^e plaats te staan. Mijn top 5 wordt dus:

1. Magnus
2. Het diner
3. Het duister dat ons scheidt
4. Isabelle
5. Reinaert de Vos

Argumentatieopdracht:

‘Het duister dat ons scheidt’ is een prachtig boek!

Wat als je moeder wordt opgepakt wegens moord? Wat als de hele klas je pest? Wat als je op jonge leeftijd seksueel wordt misbruikt?

In het boek ‘het duister dat ons scheidt’ wordt de moeder van de hoofdpersoon, Loes, opgepakt wegens moord. Voor Loes heeft dit veel gevolgen; ze verhuist zelfs naar een ander land om aan het verleden te ontsnappen. Maar sommige dingen lijken anders gegaan dan gedacht...

Het boek is opgedeeld in drie gedeelten. Het eerste gedeelte is minder goed dan het tweede en derde gedeelte, toch is het gedeelte zeker de moeite waard om te lezen. Dit omdat het in het wij-perspectief geschreven is, hierdoor word je op een aparte manier voorgesteld aan de verschillende personages.

Het boek is niet moeilijk geschreven, waardoor iedereen hem zou kunnen lezen. Het is een heerlijk boek om je middag ontspannen mee door te komen. Het verhaal blijft spannend tot het einde, omdat zelfs de hoofdpersoon pas in het laatste hoofdstuk te weten krijgt wat er echt gebeurd is.

Wel gaat het einde gepaard met veel toevalligheden. Maar op het moment zelf heb je dit helemaal niet door, omdat je al het hele boek toewerkt naar de ontknoping. Renate Dorrestein doet dit door heel subtiel aanwijzingen te geven. Een oplettende en precieze lezer kan dus de ontknoping gedeeltelijk voorspellen. Wel zet ze je af en toe op een dwaalspoor waardoor de ontknoping toch verrassend is.

‘Het duister dat ons scheidt’ is dus zeker de moeite waard om een keer te lezen. Genoeg mensen, waaronder ikzelf, vinden het een prachtig boek. En wat verwacht je ook anders van een boek dat is vertaald in het Duits, Frans, Albanees, Spaans, Engels en Italiaans?

Balansverslag vwo 5

Balansverslag

Het afgelopen jaar heb ik voor school vier boeken gelezen: ‘Magnus’, ‘Het diner’, ‘Isabelle’ en ‘Reynaert de Vos’. Dit zijn boeken van niveau 2 en 3. Zelf vind ik dat ik boeken op het goede niveau gelezen heb, omdat ze niet te moeilijk en niet te makkelijk waren. Daarom vond ik het ook erg leuk om de boeken te lezen. Wel heb ik me verbaasd over de manier waarop de boeken worden ingedeeld, omdat ik de boeken van niveau 3 soms makkelijker vond dan die van niveau 2. Door het lezen van deze boeken ben ik niet meer van lezen gaan houden. Ik denk zelfs dat ik af en toe het lezen minder leuk vond, omdat het verplicht was om te doen. Zo vond ik ‘Isabelle’ en ‘Reynaert de Vos’ niet leuk, waardoor ik helemaal geen zin had om die boeken te gaan lezen.

Ik houd voornamelijk van spannende en verrassende boeken. Ik heb niet echt een bepaald onderwerp waarover ik veel boeken lees. Als een boek goed geschreven is en als er spanning in zit, vind ik het vaak al goed. De meeste boeken die ik lees komen uit de genres ‘detective’ en ‘spanning en avontuur’. Mijn leessmaak is daarin niet heel erg veranderd, want een paar jaar geleden hield ik ook al van dat soort boeken. Wel las ik toen meer boeken van andere genres. 

Van de vier boeken die ik voor school heb gelezen vond ik ‘Magnus’ het mooist, omdat het erg goed geschreven is en de verhaallijn niet voorspelbaar is. Hierdoor blijft het boek de hele tijd spannend en wil je absoluut niet stoppen met lezen. Op de tweede plek staat het boek ‘Het diner’. Dit boek vond ik ook goed geschreven en ook de verhaallijn van dit boek was verrassend. Het verhaal zelf vond ik alleen minder mooi dan bij ‘Magnus’, daarom staat hij dus niet op nummer 1.

Ik heb (nog) niet een favoriete schrijver ontdekt, omdat ik van de schrijvers nog maar één boek gelezen heb. Hierdoor kan ik nog niet zeggen of ik een schrijver echt goed vind of niet.  Vooral Arjen Lubach en Herman Koch vond ik goed schrijven, daarom wil ik graag meer boeken van ze lezen.

Of ik in de toekomst meer of minder ga lezen, weet ik nog niet. Ik ben al een tijdje van plan om weer te beginnen met lezen, maar als puntje bij paaltje komt doe ik toch liever wat anders. Ik wil dus wel meer gaan lezen, maar waarschijnlijk lees ik het komende jaar voornamelijk de verplichte boeken voor school. Ik wil weer gaan lezen, omdat het leuk is en omdat het helpt bij het verbeteren van je Nederlands. Dit heb ik ook het afgelopen jaar gemerkt tijdens het lezen. Door de moeilijkere boeken snap ik de moeilijke zinnen beter en heb ik nieuwe woorden geleerd. Ik weet nog niet precies welke boeken ik wil gaan lezen, maar ik wil bijvoorbeeld nog wel een paar boeken van Arjen Lubach en Herman Koch lezen.

Het diner, Herman Koch

Het diner, Herman Koch

Samenvatting

Paul Lohman is vader van Michel en gelukkig getrouwd met Claire Lohman. Hij is de broer van presidentskandidaat Serge Lohman.

Het verhaal begint bij een diner dat Paul en Claire hebben met zijn broer Serge en zijn vrouw Babette in een duur restaurant.

Al snel lopen de spanningen hoog op. Paul en Claire zijn totaal geen types voor een restaurant als dit. Paul ergert zich dood aan de Gerant van het restaurant. Die, door middel van zijn pink, aanwijst waar alle gerechten wel niet vandaan komen en hoe ze zijn gemaakt.

Eerst wordt er gepraat over alledaagse dingen zoals films, vakanties e.d. Maar als Paul na een bezoek aan het toilet terug komt bij de tafel is het mis gegaan. Babette is in huilen uitgebarst en vlucht naar de tuin. Claire volgt Babette om met haar te praten. Serge en Paul blijven alleen over.

Paul gaat ook naar buiten om te kijken waar Claire en Babette zolang blijven. Eenmaal in de tuin voelt Paul een mobieltje afgaan in zijn zak, het mobieltje van zijn zoon. Die middag had hij stiekem in het mobieltje gekeken op zoek naar een filmpje. Voordat zijn zoon zijn mobiel komt halen luistert hij naar de voicemail. Hierop hoort hij zijn vrouw zeggen dat papa van niks weet. Ook ziet hij een filmpje waarin zijn zoon een zwerver mishandelt.

Paul weet niet wat hem overkomt, zijn vrouw en zoon houden iets voor hem achter.

Michel en Rick hebben een zwerver vermoordt, die in een pinhokje lag te slapen. De enige die dit weet is Beau, de geadopteerde zoon van Serge.

Paul en Claire komen achter dit incident na een uitzending van Opsporing Verzocht. De camera’s in het pinhokje hebben alles opgenomen. Op de beelden is niet te herkennen wie de jongens zijn, maar Paul herkent zijn enige kind meteen. Claire lijkt niets te merken, ten minste zo doet ze. Beau heeft een filmpje gemaakt van de gebeurtenis en chanteert Michel en Rick daar nu mee.

Weer aan tafel vertelt Serge dat hij een plan heeft om de toekomst van zijn zoon te beschermen. Hij wil aftreden als toekomstig president. Volgens hem kan Rick er niet mee leven dat hij de dood van een zwerver op zijn geweten heeft. Babette en Claire verklaren Serge voor gek, Paul kan het allemaal niet zo schelen.

Claire vertelt aan Paul dat ze alles in scène heeft gezet; ze wilde Michel een alibi geven.

Ze wil dat Paul zijn eigen broer verwond zodat de persconferentie niet door kan gaan. Paul vindt die geen goed idee. Claire gaat alvast naar het café toe en verwondt Serge in plaats van dat Paul dat doet. Zo kan alsnog de persconferentie niet door gaan. Zij eindigt op het politie bureau. Michel en Rick hebben in de tussentijd met Beau afgerekend.

(bron: http://www.scholieren.com/boekverslag/68553. Ik heb de samenvatting zelf aangepast.)

Mening

Ik vond het een erg mooi boek. Toen ik een korte samenvatting van het boek had gelezen leek het boek best wel saai. Want wat kan je vertellen over mensen die samen aan het eten zijn? Maar omdat er in het boek flashbacks voorkomen is dat helemaal niet zo. Doordat je benieuwd bent hoe het gaat aflopen met Michel, Rick en Beau zit er ook spanning in.

Het boek las erg makkelijk waardoor ik hem dus snel uithad.

Vooral Paul was een interessant en grappig personage, omdat hij vreemde dingen denkt. Zo irriteert hij zich bijvoorbeeld aan de gerant die met zijn vinger alles aanwijst. Het is erg leuk om te lezen wat Paul allemaal denk terwijl ze aan het eten zijn.

De film vond ik in vergelijking met het boek minder mooi. Bij het boek kun je helemaal zelf bepalen hoe verschillende locaties en personages eruitzien, maar bij de film wordt dit allemaal voor je bepaalt. In het boek was het niet vreemd om de gedachten van Paul te lezen. In de film hebben ze de gedachten van Paul gedaan met behulp van een VoiceOver. Wanneer Pauls gedachten verteld worden, staart Paul voor zich uit. Maar een paar keer bewoog hij ook zijn mond. Dit was wel vreemd want de anderen aan de tafel reageerden hier niet op. Deze keuze van de filmmakers snap ik niet.

Ik heb geen diepere betekenissen in het boek kunnen vinden, maar misschien heb ik daar overheen gelezen.. Ik vind dat persoonlijk wel jammer, want de diepere betekenissen in Magnus vond ik namelijk juist erg leuk. Vergeleken met Magnus vond ik het boek dus minder mooi. Ook omdat er in Magnus veel meer actie zat. Ik vind het boek wel mooier dan Isabelle en Reinart de Vos. Daarom is dit mijn top:

1. Magnus
2. Het diner
3. Isabelle 
4. Reinart de Vos

Verschillen en overeenkomsten tussen het boek en de film

Het boek en de film zijn allebei vertelt vanuit de ogen van Paul. Toch krijg ik bij de film een ander gevoel dan bij het boek. Bij de film wordt Paul namelijk steeds gefilmd, waardoor je meer het idee krijgt dat je boven het verhaal staat. Bij het boek lees je mee met wat Paul doet en denkt. Dit is gedaan, omdat het anders heel lastig is om van het boek een film te maken.

Een ander verschil is dat bij het boek meer in wordt gegaan op eerdere dingen die de jongens verkeerd hebben gedaan. Bij de film lijkt het net alsof de moord op de zwerver het eerste is wat ze doen. Terwijl in het boek Paul ook een filmpje ziet waarin de jongens een zwerver op het station mishandelen.

In het boek gaat Babette samen met Claire naar buiten, omdat het Babette allemaal te veel wordt. Later gaat Paul ook naar buiten om hen in de tuin op te zoeken. In de film is deze scène weggelaten. Ik heb geen idee waarom ze ervoor hebben gekozen om sommige stukken uit het boek weg te laten. Daardoor is de film namelijk een stuk korter en missen er leuke scenes.

Quote:Ik probeerde met al die andere gedachtes een dreunende gedachte te verdringen, dat ik machteloos was en dat ik in mijn eigen wereld aan het verdrinken was.

Scènes

Sommige scènes in het boek en de film verschillen van elkaar. Maar er waren ook scènes in de film die letterlijk uit het boek kwamen. Dit waren vooral de gedachtes van Paul.

Het restaurant had ik me heel ander voorgesteld. In de film is het restaurant in een drukke stad. De personages zitten te eten op de eerste verdieping bij een groot raam. In de film praten ze wel over uitzicht op de tuin, maar van die tuin is niks te zien. Door het boek dacht ik dat het restaurant op een buitenweg zou staan naast een grote tuin met een vijver. Ook dacht ik dat er een bruggetje bij het restaurant zou zijn, want door die brug hoort Paul zijn zoon aankomen. Maar in de film staat hij op een straat en ziet een jongen aankomen. Hij zegt dat dat zijn zoon is, want ouders herkennen hun kinderen zelfs in het donker. Maar als de jongen dichterbij komt, blijkt het toch niet zijn zoon te zijn.

Ook het einde van de film is anders dan het boek. In het boek gaat Claire naar het café waar Serge een persconferentie gaat geven om hem daar te slaan. In de film slaat ze hem met een glas in de parkeergarage. In het boek geeft ze met een knikje aan dat Paul naar huis moet gaan, terwijl ze zelf in de politieauto stapt. In de film gaat Paul zelf naar huis toe en als Claire aangeeft dat ze met hem mee wil rijden, laat hij haar achter in de parkeergarage.

Aan het begin van de film praat Paul met de directeur van de school van Michel, terwijl Michel buiten het kantoor staat te wachten. Paul wordt boos op de directeur en slaat hem. Michel hoort dit en gaat naar binnen om zijn vader te kalmeren. In het boek slaat Paul de directeur ook alleen dan is de directeur er veel erger aan toe. Ook wordt er in het boek gezegd dat er kinderen naar boven kijken, omdat ze de directeur horen schreeuwen. In de film is dit niet zo.

Personages

De personages in de film vond ik goed gekozen. Maar in mijn gedachten zagen ze er natuurlijk heel anders uit. In het boek wordt niet duidelijk verteld hoe de personages eruitzien. In de film is wel duidelijk te zien dat Serge rijker is dan Paul en dat idee had ik ook al gekregen door het boek.

De man die aan Serge vraagt of zijn dochter op de foto mag met hem had ik me heel anders voorgesteld. Ik had gedacht dat hij veel jonger zou zijn, dan de man die ik in de film zag. 

Magnus, Arjen Lubach

Ik heb het boek Magnus gelezen. Magnus is geschreven door Arjen Lubach.

Samenvatting

Het boek gaat over Merlijn, hij is van streek is omdat zijn vriendin (Caro) hem in de steek heeft gelaten.

Op een dag wordt Merlijn gebeld door een medewerker van MasterCard. Hij vertelt Merlijn dat er vreemde betalingen worden gedaan vanuit Stockholm. Merlijn weet niets van de uitgaven af, maar toch zegt hij dat ze van hem zijn. Dit gebeurt nog een keer en Merlijn besluit op onderzoek uit te gaan in Stockholm.

Op een gegeven moment ontmoet hij toevallig Magnus. Merlijn komt erachter dat Magnus uitgaven doet op zijn naam, maar hij besluit zijn creditcard niet te blokkeren. Bij de tweede ontmoeting nodigt Magnus Merlijn uit om bij hem thuis wat te gaan eten. Daar ontmoet Merlijn Celicia, de dochter van Magnus. Omdat Merlijn niet weet wat hij moet doen, besluit hij naar Uppsala te gaan omdat Celicia daar werkt.

Merlijn ontdekt dat Magnus en Caro elkaar kennen van de tijd dat Caro au pair was in Oostenrijk. Dit weet hij omdat hij naaktfoto’s van Caro vindt in de werkkamer van Magnus.

Merlijn belt Caro en ze besluiten elkaar te ontmoeten, zodat Caro alles aan Merlijn kan uitleggen. Caro vertelt dat Magnus boos op haar werd toen ze geen relatie meer met hem wilde. Magnus begon haar te chanteren met de naaktfoto’s en wilde geld. Uiteindelijk besloot Caro om hem toegang te geven tot het bankaccount van Merlijn. 

Merlijn besluit om terug naar Amsterdam te gaan, maar op de dag van vertrek staat Celicia opeens weer op de stoep. Samen gaan ze naar Oostenrijk om daar de plekken uit de jeugd van Celica te bezoeken.

Nadat ze een tijdje in Oostenrijk zijn geweest, gaan ze naar Amsterdam. In Amsterdam is de première van het stuk waar Merlijn al een heel lang aan werkt. Na de première gaan Merlijn en Celicia naar het huis van Merlijn en Caro. Daar is Caro ook omdat ze tijdelijk geen huis had. Caro heeft voor Celicia gezorgd toen ze au pair was in Oostenrijk en ze zijn allebei blij om elkaar weer te zien. Merlijn voelt zich overbodig en loopt de straat op. Hij struikelt en waarschijnlijk krijgt hij een epileptische aanval. Hier heeft hij namelijk al zijn hele leven last van.

(Ik heb de samenvatting zelf geschreven)

Mening

Ik vond het een erg mooi boek. Het bleef spannend doordat er meerdere dingen tegelijkertijd gebeurden. De manier van schrijven vond ik ook erg goed. Er zaten meerdere stukken in waar je even over na moest denken. Hierdoor lees je het boek heel nauwkeurig, zodat je niets mist. Ik vind het wel jammer dat het boek een open einde heeft. Ik had graag willen weten of Merlijn overleden is of dat hij een epileptische aanval heeft gekregen.

Ik zou het boek zeker aanraden aan anderen. Hij leest heel gemakkelijk, waardoor het echt ontspannend is om te lezen. Omdat ik het een heel mooi boek vind, heb ik gekozen voor de opdracht waarbij je een promotie moet schrijven.
Isabelle, het vorige boek dat ik heb gelezen, was een stuk ingewikkelder. Bij Isabelle was het verhaal af en toe niet goed te volgen, waardoor het boek niet leuk meer was. Reinaert de vos vond ik ook niet echt geweldig. Omdat het niet in verhaalvorm geschreven is, leest het boek niet snel en gemakkelijk. Ook was de verhaallijn niet spannend of grappig.

Daarom is dit mijn top drie:

1.            Magnus

2.            Isabelle

3.            Reinaert de vos

Promotie Magnus

Iedereen kent het wel. Je moet een boek lezen voor school, maar langzaam schuif je het steeds een beetje voor je uit. Steeds komt de inleverdatum dichterbij totdat je er niet meer onderuit kunt; je moet nu toch echt beginnen! Alle boeken op de lijst lijken saai en veel te dik. Maar er staat een boek tussen die je gewoon moet lezen en erg leuk is: Magnus.

Magnus is een boek met twee verhaallijnen. Deze verhaallijnen worden onder het boek afgewisseld. Als er wordt gewisseld van verhaallijn, dan wordt dit aangegeven met een paar witregels en/of een sterretje. Hierdoor wil je steeds verder lezen, omdat je het antwoord wil weten op de vragen van de andere verhaallijn.

Ik moet toegeven dat het boek een beetje saai begint. Aan de eerste bladzijdes lijkt geen einde te komen, maar je moet gewoon even doorzetten. Nadat je de hoofdpersoon hebt leren kennen door middel van flashbacks, ga je je echt inleven. Toch zijn niet alle keuzes die hij maakt logisch. Je zal meerdere keren vreemd opkijken van de beslissingen, maar dat houdt het boek juist leuk.

In Magnus staan meerdere stukken die het zeker waard zijn om twee keer gelezen te worden. Het zijn van die stukken waar je over gaat nadenken. Meerdere personen in het boek hebben zulk soort uitspraken. Zo is er bijvoorbeeld een stuk waarin twee mensen elkaar voor de tweede keer ontmoeten. De ene vind dit erg toevallig, maar het antwoord van de ander is:

‘Moet je je dit voorstellen; het zou pas vreemd zijn als je aan het eind van je menselijk bestaan eenzaam op je sterfbed concludeert: wat vreemd, ik ben sinds ik me iets kan herinneren nooit meer iemand tegengekomen die ik eerder heb gezien.’ (P119) 

Nu kun je dit stuk gewoon lezen en er verder niet bij nadenken, maar onbewust doe je het toch. Stel je je het eens voor. Hoe eenzaam zou je dan leven? Maar ja, je hebt nooit wat anders gekend dus misschien ervaar je het wel helemaal niet zo. Doordat er in het boek vragen worden gesteld, wordt je zelf ook geprikkeld om niet alleen maar te lezen, maar ook over dingen te gaan nadenken.

Nu moet je niet denken dat Magnus een boek is met alleen maar van dit soort stukken. Het boek leest heel gemakkelijk en als je er niet op let vallen de woordgrappen, doordenkers en filosofische zinnen nauwelijks op.

In het midden van het boek keek ik toch even vreemd op. De grote vraag in het begin is opgelost. Toch zijn er nog ongeveer 160 bladzijdes te lezen. Iets vreemds gebeurt er ook niet en even lijkt het alsof het boek helemaal niet meer leuk is. Maar gelukkig is het tegendeel waar. De hoofdpersoon is niet tevreden met het antwoord en stelt zichzelf een tweede vraag. De zoektocht naar het antwoord op de tweede vraag begint. Het antwoord lees je niet een paar bladzijden later. Daar moet je toch echt geduld voor hebben. Zelf de laatste bladzijden zijn spannend, omdat de puzzelstukjes nog niet helemaal op zijn plaats vallen. Natuurlijk krijg je in het verhaal genoeg aanwijzingen, maar je krijgt ook aanwijzingen die je helemaal op het verkeerde spoor zetten.

Magnus staat dan wel op de lijst, maar hij is helemaal niet zo saai als de andere boeken. Het is een boek dat je ook zo uit zou kunnen kiezen om te lezen voor je plezier. En zeg nou zelf, een boek uit 2011 klinkt toch veel leuker dan een boek uit 1300?

Kortom, zoek je nog een boek om te lezen en weet je niet welke? Stop dan met zoeken en lees Magnus! Het lijkt een dik boek, maar voor je het weet heb je hem uit. Het is een niveau 3- boek, maar hij kan ook prima door als een niveau 2-boek. Je kunt zelf kiezen op wat voor niveau je het boek leest. Hierdoor is het boek leuk voor mensen van verschillende leesniveaus.

Ook is het een geschikt boek om te herlezen. Als je het boek voor de tweede keer leest, is de kans groot dat je betekenissen van gebeurtenissen ontdekt die je eerst helemaal niet opmerkte. Dus waar wacht je nog op? De deadline voor het lezen is al weer minuten dichterbij gekomen!

Reinaert de vos versus De Rebelse Reinaert

Reinaert de vos versus De Rebelse Reinaert

Een vos verliest wel zijn haren maar niet zijn streken! Reinaert de vos en De Rebelse Reinaert, een strip van Suske en Wiske, gaan hierover. In grote lijnen zijn de boeken hetzelfde, er zijn echter ook verschillen. Maar wat zijn deze verschillen en waarom is er gekozen om hier verschil in te maken?

Reinaert is een sluwe vos die veel streken uithaalt met zijn medebosbewoners. Dit loopt voor hen vaak niet goed af. Als koning Nobel een hofdag aankondigt, besluiten ze Reinaert te dagvaarden. Als eerste wordt Bruun de beer gestuurd om Reinaert te dagvaarden, maar dit loopt voor hem niet goed af. Daarna gaat Tibeert de kater het proberen, wat ook mislukt. Als laatst gaat Grimbeert de das, Reinaert halen. Dan gaat Reinaert wel mee. Hij belooft de koning een niet-bestaande schat om in ruil daarvoor niet te worden opgehangen. Als boete zou hij een pelgrimstocht maken, maar hij vlucht.

In de strip De Rebelse Reinaert komt een tovenaar voor, Merlijn. Deze tovenaar haalt Suske, Wiske en Lambik op, om de gangen van Reinaert na te gaan. Deze tovenaar komt niet in het boek voor. De stripschrijvers hebben dit zo gedaan, om Suske en Wiske in de dertiende eeuw te krijgen.  

Suske, Wiske en Lambik draaien in de strip steeds voor de narigheid op die

andere dieren veroorzaken. Zo wordt Lambik opgepakt als honingdief, terwijl hij Bruun de beer probeerde te helpen om los te komen uit de boomstam met honing. Ook worden Suske en Wiske beschuldigd van brandstichting, terwijl de brand is aangestoken door een lid van het geheime genootschap. Het is veel spannender voor de kinderen als de hoofdpersonen van de strip in de problemen raken.

            Tibeert de kater overkomt veel minder in de strip dan in het boek. In beide versies wordt hij door Reinaert naar het huis van de pastoor gelokt. Hier komt hij uiteindelijk in een val te zitten. In de strip wordt hij zonder verwondingen door Suske en Wiske uit de val gehaald en ontsnappen ze. Maar in het boek wordt Tibeert geslagen door de pastoor en bijt hij uiteindelijk zijn geslachtsdelen eraf. Dit gedeelte staat niet in de strip, omdat dit niet zo geschikt is voor jonge kinderen.

            In Reinaert de vos en in De Rebelse Reinaert komt een geheim genootschap voor dat een staatsgreep wil plegen. Het verschil is dat dit geheim genootschap in het boek een leugen is van Reinaert en de leden daarvan dus onschuldig zijn. Maar in de strip is dit niet een leugen en proberen de leden van het geheim genootschap Suske en Wiske uit de weg te ruimen. Zo proberen ze te voorkomen dat hun plannen uitlekken. Uiteindelijk mislukt dit en melden Suske en Wiske de plannen aan de koning. De leden worden gevangen genomen maar helaas ontsnappen ze later weer.

            Tot slot zijn er nog vrij veel kleine verschillen. Zo gaat Lambik, verkleed als Grimbeert de das, de derde dagvaarding uitvoeren. Daarnaast wordt hij tot eerste minister benoemd, als opvolger van Isegrijn de wolf. Dit gedeelte is in de strip toegevoegd. De strip is  ook minder gruwelijk dan het boek, omdat jonge kinderen dit lezen. Natuurlijk bevat de strip De Rebelse Reinaert ook veel minder details dan het boek Reinaert de vos, omdat de strip anders veel te lang zou worden.

Er zijn, zoals hierboven te lezen is, veel verschillen tussen de twee versies. Toch zijn beide verhalen leuk om te lezen. De strip is leuk omdat hij makkelijk leest. Dit was in het boek anders, omdat die zinnen vanuit rijm vertaald zijn.  Ook wordt er in de strip op onverwachte plekken een grappige draai aan het verhaal gegeven. In het boek waren daarentegen soms gruwelijke stukken. Wat het boek weer beter maakt, is dat er veel meer details in voorkomen. Daardoor krijg je een beter beeld van het verhaal. Omdat de versies redelijk verschillen in inhoud en de manier waarop het geschreven is, is het leuk om beide te lezen.Qua leesplezier zijn alle verschillen eigenlijk lood om oud ijzer. Want de streken van Reinaert, waar het echt om gaat, zijn in beide versies volop aanwezig!